Muşmula Gülgiller (Rosaceae) Türkiye`de yetiştiği yerler: Karadeniz,Kuzey Anadolu ve Marmara bölgesinde yetişir.

2-3 m yüksekliğinde bodur boylu dikenli ağaççıklar. Yalnız yetiştirilenleri dikensizdir ve boyları altı metreye kadar yükselebilir. Kışın yapraklarını döker. Yapraklar basit, alt yüzü tüylü, tam veya dişli kenarlıdır. Çiçekler erdişidir, beş parçalı ve beyazdır. Yabancı döllenmeye ihtiyaç göstermez. Meyveleri yuvarlak veya oval şekillerde esmer renkli olup, dip tarafında beş çanak yaprağı taşır. Meyveleri genellikle beş çekirdekli, ağaçtan koparıldığında sert ve buruk lezzetlidir. Toplanan meyveler bir süre bekletildikten sonra yumuşar ve yenecek olgunluğa erişir. Döngel ve beşbıyık isimleriyle de bilinir.

Muşmula ağacı serin ve nemli yerleri sever. Killi tınlı, yeteri kadar kireçli, derin olmayan, fakat geçirgen topraklarda yetişebilir. Organik maddelerce zengin tınlı topraklarda iyi yetişir.

Memleketimizde en çok Bursa ve Armudiye çeşitleri yetiştirilir. Muşmula, ayva ağaçlarına aşılanarak yetiştirilebildiği gibi, çekirdekten de yetiştirilebilir.

Kullanıldığı yerler: Meyvenin bileşimi şekerler, organik asitler ve tanen ihtiva eder. Barsak hastalıklarında iyi bir kabız düzenleyicidir. Muşmula çekirdeği idrar arttırıcıdır. Böbrek ve mesane taşlarının düşürülmesinde kullanılır.

Faydaları

Muşmula meyvesinde çeşitli şekerler, organik asitler, pektin maddeleri, C vitamini ve karoten bulunmaktadır.

Böbrek kum ve taşlarının dökülmesine yardım eder.

Bağırsakların iyi çalışmasını sağlar, ince bağırsak iltihabını giderir.

Kandolaşımını düzenler.

Sinirleri güçlendirir.

Mide hastalıklarında faydalıdır.

Lumbago ve nikriste kullanılır.

Ana karnındaki ceninin düşmesini önler.

Meyveleri suda pişirilip demlendikten sonra şekerle içilince, ishal ve dizanteri hastalıklarına iyi gelir.

Muşmula çekirdeği  idrar artırıcı özelliği bulunduğundan, böbrek ve mesane taşlarının düşürülmesinde faydalır.

Muşmula yaprağının kaynatılıp içilmesi halinde şeker hastalığına iyi gelir.