Yaklaşık 20 gündür İstanbul’dayım. Salı günü nasipse Ankara’ya uçacağım. Orada bir hafta kaldıktan sonra ver elini Rize.
Çocuklarım beni rahat ettirmek için adeta çırpındılar. Allah hepsinden Razı olsun. Bütün sevdiklerime aynı güzellikleri temenni ediyorum.
Gündeme dönersem Rizespor’dan başlamak istiyorum.
Oynadığı futbolu beğenmiyorum. Defansta birkaç oyuncu ve kaleci arasında maç boyunca yaşanan tekrarlar oyunu seyredenleri fıttırma noktasına getiriyor. Bu kısır döngüden çıkacağı zamanı merak etmiyor değilim. Bir de gol attıktan sonra ki pasif oyunu yiyeceği gol veya gollere davetiye çıkardığını belirtmeliyim. Gazantepspor ligin flaş ekiplerinden biri. Bu takıma karşı oynayacağınız oyunda 2. Dakikada gol yerseniz o maçın sonunu lehinize bitiremezsiniz. Maalesef Rizespor kritik maçlarda bu durumu her zaman yapıyor. Böylesine önemli bir maçta 2. Dakikada gol yemenize rağmen 59 dakikada 2-1 öne geçiyorsanız herkesi ters köşe yapacak bir büyük başarı yakalamanız olasıydı. Ancak yine telaş futbolu bize o şansı tanımadı. Maç 2-2 berabere bitti. Yapacak bir şey yok.
14 puanla ligin yarısının bir tık üstündeyiz. Yine arkamıza yaslanıp bir maç seyredemeyeceğiz.
Neyse… Rize günlerinden biraz bahsedeyim. Rize günlerinde Rizeli sanatçılar, Rizeli esnaflar, dernekler, gelenek ve göreneklerimizi öne çıkaran kişileri İstanbul’da yaşayan Rizelilere, diğer vatandaşlarımıza sunmanız gerekir. Bunu yaparken para üzerinde oynamak sık olmuyor. Orada olması gerekenler ne pahasına olursa olsun bir şans bulmalı idiler. Ama yine yakınmalar eleştiriler bu yönde olunca kısır döngünün kırılmadığını gördüm.
Zaten İstanbul’da veya diğer vilayetlerdeki derneklerimizin Rize ile ilgili bir dertlerinin olmadığını maalesef müşahede etmiş bulunmaktayım ve bunu zaman zaman dile getirmişimdir. Kişisel gelişmelerini ön palana alan, Rize ve Rizelilerle ilgili meselelerde ortalıkta gözükmeyenlerin bu oluşumlarda değişerek başkan olmaları beni üzüyor. Kimi tur operatörü gibi, kimi kişisel gelişim uzmanı. İkisi de benim için yok hükmündedir. Bir durumu önemli gördüğümü belirteyim. Dernekler kolay yönetilmiyor. Zor iştir. Hele onu hemşerilerinizin çıkarına kullanmak daha da zor bir iştir.
Mesela bu kadar sayıda ve bu kadar üyesi olan derneklerimizin Rize’nin vizyonuna, misyonuna, ihtiyacı olan başarılı öğrencilere verdiği burslarla katkıda bulunduklarına şahit olmadım. Sevincimize, üzüntümüzde yanımızda olmalarını sağlayacak adımları atmalarını bekliyor, hepsine başarılar diliyorum.
İstanbul’dan baki selam ve dua ile…