Asıl soru şu: Fotoğraf mı, proje mi geldi?
Dün bir fotoğraf düştü.
Heyecanlandım!
Ulaştırma Bakanı…
Vali…
Belediye Başkanı…
AK Parti İl Başkanı…
Aynı kare. Aynı masa.
Rize konuşuldu denildi.
E iyi güzel de…
Bizim millet artık fotoğrafla değil, sonuçla ilgileniyor.
Şimdi gelelim herkesin kafasını kurcalayan o sorulara.
BATÇIK: SAHİLLE ŞEHRİN ARASINDAKİ DUVAR
Rize’nin en büyük şehircilik problemi ne?
Sahil ile şehir merkezinin arasına çekilmiş o görünmez ama hissedilen duvar.
Batçık projesi…
Yıllardır konuşuluyor.
Filmi var.
Sunumu var.
Cümlesi var.
Ama sahada ne var?
Kazma yok.
Tarih yok.
Takvim yok.
Rizeli şunu merak ediyor:
Bu batçık ne zaman yapılacak?
Yoksa yine “ulaşım vizyonu” cümleleriyle mi avunacağız?
HAVALİMANI: PİST VAR, UÇAK YOK
Havalimanımız var mı? Var.
Pist uzun mu? Uzun.
Manzara şahane mi? Şahane.
Peki sefer?
Az.
İstanbul’a uçak var ama saatler uymuyor.
Ankara desen sınırlı.
İzmir, Antalya? Nadir.
Yurt dışı? Hayal.
Masada bu konuşuldu mu?
Konuşulduysa cevabı ne?
“Talep artarsa bakarız” cümlesi mi yine?
Talep nasıl artsın?
Sefer yok ki talep artsın.
LOJİSTİK LİMAN: DEV PROJE, SESSİZ GELECEK
İyidere Lojistik Limanı…
Kâğıt üzerinde dev.
Sunumda güçlü.
Ama sahada belirsiz.
Bu liman Rize’ye ne katacak?
Kaç kişiye iş?
Hangi sektör canlanacak?
Yoksa sadece kamyonlar gelip geçecek…
Biz de uzaktan bakıp “bizim liman” mı diyeceğiz?
RİZE MERKEZ TÜNELLE GEÇİLECEK DENİLDİ…
Geçtiğimiz aylarda herkes bunu konuştu.
“Rize merkez tünelle geçilecek.”
Sonra?
Bekleyiş…
Proje rafta mı?
Kaynak mı bekliyor?
Yoksa yine mi proje hazırlanıyor, bütçe bekleniyor oyalamaları mı?
Rizeli belirsizliği sevmez.
Ya vardır, ya yoktur.
Ortası olmaz.
ASGARİ ÜCRET ARTTI… PEKİ HAYAT DURDU MU?
Vedat Işıkhan açıkladı:
2026 asgari ücret net 28 bin 75 TL.
Artış oranı yüzde 27.
İyi de…
Markete girdin mi?
Kasaba uğradın mı?
Geçen yıl kemiksiz et 500 liraydı.
Bugün 850 lira.
Yani ücret yüzde 27 artıyor…
Hayat yıl içinde yüzde 70-100 gidiyor.
Bu matematikle geçim olur mu?
Olmaz.
ÜRETİM YOKSA GELECEK DE YOK
Genç ne yapıyor?
İş beğenmiyor diyorlar.
Ama mesele iş beğenmemek değil.
Mesele iş bulamamak.
Üretim yok.
Tarım cazip değil.
Toprak boş.
Genç umutsuz.
Sonra da diyoruz ki:
“Bu gençler neden hayattan koptu?”
GSS: ÇALIŞMAYANA DA CEZA GİBİ
Genel Sağlık Sigortası…
Geliri olmayan vatandaş yüzde 3 ödüyordu.
Şimdi yüzde 6.
Yani yüzde 100 zam.
Zaten çalışamıyor.
Zaten geliri yok.
Bir de iki kat prim.
Bu sosyal devlet mi?
Yoksa “çalışamıyorsan da öde” sistemi mi?
KALENDERCE
Rize artık şunu istiyor:
Fotoğraf değil takvim.
Söz değil tarih.
Vaat değil kazma.
Asgari ücret rakamla değil, sofrayla ölçülür.
Projeler maketle değil, betonla anlaşılır.
Bir şehir konuşularak değil, yapılarak kalkınır.
Ve unutmayalım:
Rize sabırlıdır…
Ama sabır da bir yere kadardır.
